اشک های حمید استیلی

بعد از مدت‌ها انتظار تیم‌ ملی کشورمان را در جام ‌جهانی می‌دیدیم. همه انتظار یک بازی دست‌وپا بسته از تیم ما مقابل یوگسلاوی داشتند، اما بارها تا مرز شکست حریف قدر اروپایی جلو رفتیم و با بدبیاری روی یک ضربه ایستگاهی گل خوردیم. گل استیلی به آمریکا و اشک‌هایش تصویری ماندگار در ذهن چند نسل از فوتبال ملی ماست. بقیه جام بدون ایران باز هم شیرین و جذاب بود. درگیری بکام و سیمئونه در بازی انگلستان و آرژانتین از صحنه‌های ماندگار و بحث ‌برانگیز جام بود. دو گل یک شکل و جالب زیدان در فینال، مصدومیت رونالدو فوق ‌ستاره برزیل در برخورد با بارتز و در کنار همه این‌ها، بوسه‌های بلان به کله کچل بارتز یکی از خاطرات بامزه این جام بود. در این جام برای اولین بار قبل و بعد از بازی، غیر از یک مجری، یک گزارشگر و کارشناس فنی و داوری به استودیو می‌آمدند تا بازی‌ها را از جنبه‌های مختلف به شکل مفصل تری تحلیل کنند. پوشش بازی‌ها در ایران بهتر شده بود. شبکه 3 برخلاف جام قبل در بیشتر نقاط ایران پخش می‌شد. نسل تازه‌ای از فوق ستاره‌ها به میدان آمده ‌بودند. تیم کرواسی با بلاژویچ سوم شد و پدیده جام. بلاژویچ سه سال بعد با دستیارش برانکو به فوتبال ایران آمدند؛ اما در راهی کردن تیم ملی به جام 2002 ناکام بودند.